Գիտելիքը կարեփ է մեկ ուրիշին հաղորդել, իմաստնությունը, սակայն, ոչ։ Այն կարելի է գտնել, կարելի է ապրել նրանով, կարելի է նրա կողմից առաջնորդվել, նրանով կարելի է հրաշքներ գործել, սակայն արտաբերել, հաղորդել այն կամ մեկ ուրիշին սովորեցնել հնարավոր չէ։ Քանզի յուրաքանչյուր ճշմարտության հակառակը նույնպես ճշմարիտ է։ Բանն այն է, որ ճշմարտությունն արտաբերել, բառերով արտահայտել կարելի է միայն, երբ այն միակողմանի է։

Միակողմանի է այն ամենը, ինչը մտածվում է մտքով և արտահայտվում է բառերով, միակողմանի ամբողջ է, կիսատ ամբողջություն զուրկ ամբողջականությունից, միասնականությունից։ Բառերր չեն նպաստում գաղտնի իմաստների րմբռնմանը, խանգարում են դրան։ Հենց որ մի միտք ես ուզում բարձրաձայն արտաբերել, այն արդեն փոքր-ինչ այլ իմաստ է ձեռք բերում, հնչում է ավելի կեղծ, ավելի անհեթեթ։

In the novel, Siddhartha, a young man, leaves his family for a contemplative life, then, restless, discards it for one of the flesh. He conceives a son, but bored and sickened by lust and greed, moves on again. Near despair, Siddhartha comes to a river where he hears a unique sound. This sound signals the true beginning of his life -- the beginning of suffering, rejection, peace, and, finally, wisdom.