Description
Նկարագրութիւն
Մահկանացոփ ծննդյան և մահվան տարեթվերն իրար միացնող գծիկը այս անսպասելի մտասուզումնեփ, գրվածքների հեդինակ Սերգեյ Հովհաննիսյանի (1948-2003) պարագային ավելի քան իմաստավոր խոշոտդ ունի։ Մարդու կյանքն ամփոփող այդ գծիկը Սերգեյի դեպքում մահը կյանքից հեռացնող նշանակ է նաև, որովհետև կենսալի, զարմանահրաշ այդ հոգին ամեն Աստծո or արարում ԷՐ։ CDpbrghf այս ինքնատիպ գի՚՚քը և կհամոզվեք, nr նա իր ոգորումներում դրվատում է մարդուն ու բնությունը, «խոսում է» տիեզերքի հետ և ասես Երկրից մշտատև կապի մեջ է երկնքի հետ։ Նա փորձում է ամեն ինչ հասկանալ և առաջինը՝ մարդ արարածին։ Համընդգրկուն նրա մտածողության ամենամեծ արշքանիքը բարու և բարոյականության շեշտադրումն է։ Վկայությունը՝ անշփոթելի էuuենեrը, դժվափն ժանր առհասարակ, մեզանում՝ հատկապես։ Սերելով պատմական Գարդմանի Բադա գյուղից, հմայիչ տիկնոջ՝ Մարիայի և սիրասուն զավակներ՝ արդեն հասուն գեղանկարիչ Սամվելի և Սվետլանայի հետ իր խաղաղ, իմաստավոր կյանքն ապրեց Աբովյան քաղաքում և իր մահկանացուն կնքեց անսպասելի՝ 55-ը չբոլորած։
