Լինելով ժամանակագրական եւ պատումային շարունակութիւնը Ա գրքի՝ Բ գիրքը հեղինակի կեանքի նոր մաքառումներով լի իրադարձութիւնների դիպաշարն է ներկայացնում եւ, ի տարբերութիւն Ա գրքի, որ յագեցած է ժամանակի վավերագրերով եւ առաւելապէս փաստագրական բնոյթ ունի, սոյն գրքի շարադրանքն առանձնանում է գեղարուեստականութեան շնչով եւ վերյուշային պատումի ոճով։

Բ գիրքր Ա գրքից եւ դասական ուղղագրութեամբ մինչ օրս տպագրուած բոլոր միւս գրքերից տարբերուում է համարձակ մի իրողութեամբ. այն անխաթար մաշտոցեան կանոնարկուած ուղղագրութեամբ տպագրուած յիրաւի առաջին գիրքն է եւ, փաստօրէն, յաւակնում է լինել բիւրեղացած ուղղագրութիւնը գործնականում վերահաստատող սահմանադիրը։

Լիովին մաշտոցեան անուանելու համար մնում է ոչ համակարգային եւ ոչ սկզբունքային մի սրբագրում անհրաժեշտաբար դուրս մղել օտար բառերի եւ անունների տառադարձման նպատակով ներմուծուած «ֆ» տառը եւ զեղչելով յաւելուածի է կետի ժամանակաւոր զիջումր՝ վերստին փակ վանկի «օ»-ն փոխարինել «աւ» երկբարբառով»։ Մաշտոցեան անխոցելի տրամաբանութիւնից իւրաքանչիւր աննշան թուացող շեղում հետզհետէ յանգեցրել է խեղագրութեան, եւ ակնյայտօրէն այդ շեղումներից զերծ չէ նաեւ «դասական» անուամբ գործածուող ուղղագրութիւնը։ Գրքին կից զետեղուած են սրբագրողի առաջնորդող սկզբունքներր որպէս մաշտոցեան ուղղագրութեան առաջին համակարգուած ուղեցոյց։