Կոստանդնուպոլիս, 1873։ Ազգային ժողովի Ուսումնական խորհուրդը կը կազմէ երաժշտական յանձնախումբ մը, որ շարականները քննելով պիտի պատրաստէ երգացանկի տիպ-օրինակ տարբերակը։ Յանձնախումբը նոր թեւակոխած է աշխատանքի իր երկրորդ տարին, երբ յայտնի կը դառնայ թէ Էջմիածնի մէջ Գէորգ Դ. կաթողիկոս ձեռնարկած է եկեղեցական երգերու ձայնագրութեան եւ հրատարակութեան գործին։ Կը ծագին վէճեր, կը գրուին նամակներ, յօդուածներ, նոյնիսկ կոնդակներ։ Այս բոլորէն՝ Պատմութիւնը կ՚արձանագրէ հազիւ քանի մը տող։ Երաժշտական յանձնախումբի նորայայտ ատենագրութիւններուն, ինչպէս նաեւ այդ տարիներէն պահպանուած նամակներու շնորհիւ, պատմութեան քանի մը տողերը այժմ կը վերածուին մանրապատումի։ Կ. Պոլսոյ հայութեան կենսունակ մէկ ժամանակաշրջանին ընդմէջէն, մեր առջեւ կը պարզուի՝ եկեղեցական երաժշտութեան պատմութեան վերջին դրուագը, ուր բարեկարգումը կը կատարուի առանց յարելու արտաքին չափանիշերու։ Եկեղեցական երաժշտութեան ներկային հետ ալ զուգահեռներ հաստատելով, Ձայն յանապատի–ն միաժամանակ կը միտի շօշափելի դարձնել՝ Ի. դարու ընթացքին Հայոց երաժշտական մտայնութեան մէջ տեղի ունեցած փոփոխութիւնը։

In 1873 in Constantinople, the Educational Council of the Armenian National Assembly appointed a Music Commission to study the «sharagan» chant repertoire and prepare a standard version of it. The Music Commission had just embarked upon the task and was in its second year of work when it emerged that Catholicos Kevork IV had a project to notate and publish the «sharagan» chants in Etchmiadzin. Quarrels broke out, letters and articles were written, even patriarchal bulls were drawn up. Of all this, only a few lines are recorded in history. Thanks to the recent discovery of the minutes of the 1873-75 Music Commission sessions, as well as a series of letters from that period, a micro-history can be reconstructed from these testimonies. Dating from a period of great vitality in the Armenian community of Constantinople, we see the final episode in the history of Armenian liturgical music in which a project for reform was conducted without deferring to outside criteria.In establishing parallels with today’s Armenian liturgical music, Voices in the Desert also proposes to show how, over the 20th century, changes have taken place in the ways in which Armenians perceive their music.